Hoe overleef je het genadejaar?

Stel je voor, je leeft in een wereld waar je rond je zestiende een jaar verbannen wordt naar de wildernis in een gevaarlijk woud vol stropers. In de wereld van Het schaduwjaar is dit de keiharde realiteit. Wat zou jij doen als jij het genadejaar zou moeten overleven? Onze Schaduwjaar-ambassadeurs delen hun ideeën!

Benthe zou eerst op zoek gaan naar een betrouwbare groep mensen die weten wat ze doen. ‘Ik zou mij op de achtergrond houden en diegene zijn die de groep bij elkaar houdt, die de vrede bewaart en ervoor zorgt dat iedereen zich veilig voelt. Dit is een rol die ik nu bij mijn eigen vriendengroep ook vervul en waar ik me het fijnst bij voel. Het middelpunt van de aandacht laat ik voor iemand anders en ik zou ook niet de leider van de groep willen zijn, daar zou ik te bang voor zijn.’

Met de adviezen van Katniss en Feyre weet Lise zich wel te redden. ‘Daarom zal ik me ontpoppen tot leider. Samen met enkele anderen doe ik er alles aan om iedereen in veiligheid te houden. Conflicten zal ik zo snel en efficiënt mogelijk oplossen, ik zal iedereen leren jagen en ik zal ervoor zorgen dat we na een jaar heelhuids uit het bos geraken. Ja, dat is exact wat ik zou doen! Of… Dat is toch wat ik zou willen. Want heel eerlijk? Waarschijnlijk huil ik om de zoveel tijd tranen met tuiten van de schrik. Kriebelbeestjes, geen toegang tot basisvoorzieningen, wilde dieren... dat is allemaal niks voor mij!’

Om de sfeer luchtig te houden maakt Robin waarschijnlijk een heleboel ongepaste grapjes. ‘Voor de rest zou ik me vooral ontfermen over het bouwen van een degelijke hut, want het heeft me altijd al gefascineerd hoe mensen met niets meer dan wildernis een fatsoenlijk onderkomen kunnen maken. Mij zal je dus de hele dag met grote takken zien slepen, iedereen aansporend om grote bladeren te zoeken voor onze mini-villa!’

Amélie weet zich goed in te leven. Ze is net gedropt in het bos, doodsbang en aan het piekeren. ‘Wanneer na een uur nog steeds niemand de leiding neemt, besef ik dat het oefenen met mijn pijl en boog in de tuin eindelijk zijn vruchten kan afwerpen. Ik kan gaan jagen, de groep onderhouden met mijn sappig, versgeschoten vlees. Maar, bedenk ik me dan, ik kan niet zelf mijn boog maken zoals Katniss Everdeen en heb ook al geen gifpijlen zoals Feyre Acheron. Jammer...

Gelukkig heb ik een Grijze Jager-periode gehad en weet ik nu alles af van kampen bouwen en vuur maken. Ik roep iedereen bijeen en begin de taken te verdelen. Ik voel me op een of andere manier rustig en opgewonden tegelijk. Het onderdak bouwen gaat vlotter dan ik dacht. Nog even en we kunnen naar bed. Of ja, naar aarde, bladeren en dode insecten, het is maar hoe je het bekijkt.  Na middernacht zoek ik  mijn spullen bijeen, ga de handtassen van de meiden af, pak alles dat ik kan gebruiken en vertrek de nacht in. Ik kijk niet meer om.’

Hutten bouwen om in te overnachten is niks voor Rieneke: ‘Als ik samen met een groep leeftijdsgenoten de wildernis in gestuurd zou worden, zou ik waarschijnlijk een beetje de kat uit de boom kijken. Ik doe wat me word gevraagd en wil niet te veel opvallen. Zoveel mogelijk mensen te vriend houden lijkt mij het handigste. Als ik in een klein groepje op zoek kan gaan naar eten in het bos, kan ik op die manier het meeste bijdragen voor de groep.’

Alissa weet in ieder geval zeker dat er eerst veel zou moeten veranderen. ‘Ik ben nu een meisje van zestien dat elke dag naar school gaat en in haar vrije tijd houdt van lezen. Ik doe dat allemaal binnen, dus ik kom amper buiten, wat ik heel jammer vind. Het lijkt me heel gek om een jaar lang in het bos te moeten overleven! Ik ben daarnaast ook niet een enorm makkelijke eter, dus dat zal ook een probleem gaan worden… Gelukkig ben je er met een groep waardoor je wel samen van alles kunt uitzoeken en beslissen. In mijn eentje zou ik dat toch wel lastiger vinden! Ik zal uiteindelijk na ongeveer een maand, een soort leider zijn en iedereen bij elkaar/in leven proberen te houden. Dat zal dan alleen wel veel energie van mij vragen en de groep zal alleen luisteren naar iemand die zich groot weet te houden, niet naar iemand die in een hoekje zit te huilen. Zolang iedereen blijft inzien dat we elkaar kunnen helpen en dat we samen sterk staan, zal het denk ik wel goed komen!’

Marit zou een goede leider zijn: ‘Ik denk dat ik juist de leiding zal gaan nemen, want er moet iemand de leiding nemen en ik ben van mezelf best realistisch en straight to the point. Je moet natuurlijk een plek hebben waar iedereen kan leven, eten maken, jezelf douchen en beschermen tegen de wilde dieren die daar rond lopen, dus kampvuur maken. Ik denk dat het heel moeilijk zal zijn voor meiden met deze leeftijd, want iedereen wilt de baas zijn, maar ik denk dat het ook vooral belangrijk is dat ze samen moeten werken om te blijven leven, want je weet niet wat er allemaal in dat bos leeft.’

Xiaowen wordt geïnspireerd door bekende boekpersonages. ‘Als ik een jaar met leeftijdsgenoten in het bos moet overleven, zal ik dapper en slim zijn net als Percy Jackson, jagen en zoeken naar voedsel net als Katniss Everdeen, mezelf en mijn medebosbewoners beter leren kennen net als Ingrid Burke, vrienden voor het leven maken net als Harry Potter, en de leiding nemen en zo zorgen voor een ordelijk jaar net als Cade Carter. Na een jaar verrijkt met de ervaringen in het bos kan ik sterker dan ooit terugkeren naar de bewoonde wereld.’

En iemand die ook een sterke leider zou zijn, is Kim! ‘Ik zou waarschijnlijk de 'iets te impulsieve' leider met een nogal opvliegend karakter zijn die het absoluut niet pikt om voor een jaar verbannen te zijn naar het bos. Ik zou proberen zoveel mogelijk meisjes achter me te scharen en eens te laten zien wat voor kracht we samen echt hebben, en de mensen te laten boeten voor wat ze al die jaren met 16-jarige meisjes hebben gedaan! Of deze opstand goed afloopt, dat is natuurlijk nog maar de vraag...’

Ben je benieuwd geworden hoe hoofdpersoon Tierney het genadejaar overleefd? Lees dan snel Het schaduwjaar van Kim Liggett.