Daniëlle Bakhuis vertelt over haar nieuwe boek!

In oktober verscheen het nieuwe boek van Daniëlle Bakhuis, Clownsnacht! Een boek bomvol met jouw grootste angsten, van clowns en verdachte schaduwen tot kriebelende spinnen en duistere kelders… Wij spraken Daniëlle over haar inspiratie voor Clownsnacht, haar liefde voor horror en natuurlijk haar eigen angsten! En misschien licht ze wel een tipje van de sluier over het onderwerp van haar volgende boek…

De vorige boeken die je bij Best of YA hebt uitgegeven, De eliminatie en De executie, zijn allebei thrillers. Clownsnacht valt door de opbouw en het plot duidelijk in de categorie horror. Waarom heb je er voor gekozen om naar het horrorgenre te switchen?

‘Ik vind het leuk om thrillers te schrijven, maar ik vind het ook heel erg leuk om horror te schrijven. Beide genres wil ik daarom ook graag blijven doen! Het idee om horror te schrijven komt vooral door de schoolbezoeken die ik doe. Ik geef workshops voor verschillende klassen, en de leerlingen die ik dan spreek zijn vaak tussen de twaalf en vijftien jaar. Als ik daar vertel over mijn boeken, verwachten de leerlingen vaak dat ik horrorverhalen schrijf. Bij De eliminatie bijvoorbeeld, waarin een groep mensen wordt opgesloten in een garage en de helft moet worden geëlimineerd, wordt vaak verwacht dat de mensen in de groep elkaar afslachten. Terwijl het veel meer een psychologische thriller is! Jongeren houden van de sensatiedie horror geeft. Daarnaast was ik vroeger zelf ook heel erg fan van horror.’

Hoe is het idee voor Clownsnacht ontstaan?

‘Vooral door de killerclowns-hype die er een paar jaar geleden was. Clowns zijn gewoon eng, en ze komen vaak op heel veel verschillende manieren in verhalen terug! En er zit natuurlijk een bekend verhaal achter: de urban legend van het clownstandbeeld. Niemand wordt er blij van als je bij iemand thuis komt die een clownstandbeeld in huis heeft… Daar krijg je toch meteen kippenvel van?’

Clownsnacht schreef je, anders dan De eliminatie en De executie, voor een doelgroep van twaalf jaar en ouder. Hoe heb je er tijdens het schrijven op gelet dat Clownsnacht niet te eng en gruwelijk werd voor de doelgroep?

‘Er is natuurlijk een dunne scheidingslijn tussen jeugd en YA, daar heb ik ook wel een goede balans in moeten vinden. Waar ik vooral op heb gelet is dat ik niet teveel beeldspraak gebruik, en geen lange filosofische stukken die je in YA-boeken wel zou kunnen verwerken.’

Was het eng om Clownsnacht te schrijven? Werd je niet bang door wat je zelf aan het schrijven was?

‘Het leuke aan horrorverhalen is dat ze eigenlijk heel veilig zijn. Het zit allemaal in je hoofd, en toch heb je het gevoel dat je heel veel hebt beleefd, terwijl er eigenlijk niks is gebeurd. Als ik lang heb geschreven merk ik wel dat ik erg kan blijven hangen in mijn angst. Je leeft je natuurlijk toch heel erg in met wat je aan het schrijven bent! Ik ben bewust van het feit dat het werk is, dat ik weet welke trucjes ik kan gebruiken op papier om de lezer bang te maken, maar onbewust blijf ik zelf ook weleens in die emotie hangen. Het helpt om iets totaal anders te gaan doen en even uit dat verhaal te stappen. Ik lees altijd andere boeken tussendoor, en een luchtige serie opzetten zoals Friends helpt ook.’ 

Je hebt een bijzondere hint in je boek verstopt over de clown uit het verhaal. Achterin vertel je hoe je die kan vinden. Werd het schrijven lastiger door een hint te verstoppen? Hoe heb je dat opgelost?

‘Ik was al halverwege Clownsnacht toen ik het idee kreeg om een hint te gaan verstoppen, dus heb ik het boek er heel bewust op aangepast. Ik heb er specifiek woorden voor uitgezocht om in de hoofdstukken te verwerken. Schrijven is altijd puzzelen, dus ik vond het niet vervelend om te doen!’ 

Hoe is jouw interesse in het thriller- en horrorgenre ontstaan?

‘Vroeger, toen ik twaalf tot vijftien jaar oud was, huurde ik samen met vriendinnen veel horrorfilms. We verslonden die films! Nu ik wat ouder ben kan ik wat minder goed tegen horrorfilms dan toen ik jong was, vooral door al dat bloed, haha.’ 

Wat is je eigen grootste nachtmerrie? En is dat, naast urban legends, ook een inspiratie voor Clownsnacht geweest?

‘Ik vind vogels echt verschrikkelijk! Eigenlijk vind ik alles wat vleugels heeft eng. Kippen, duiven, mussen, merels… Die angst heb ik niet gebruikt in Clownsnacht, maar de dingen die ik voel als ik bang ben gebruik ik wel als inspiratie. Ondanks dat probeer ik te denken als schrijver. Hoe reageert iemand als die bang is? Wat gebeurt er met je lichaam? Dat komt wel terug in Clownsnacht!’ 

Denk je dat je nog lang thrillers en horrorboeken blijft schrijven, of wil je ook een keer een totaal andere kant op?

‘Toen ik begon met schrijven schreef ik vooral romantische boeken. De artikelen die ik schreef voor het tijdschrift Fancy gingen namelijk vooral over de liefde, en omdat ik inmiddels veel over dat onderwerp wist, dacht ik dat mijn boeken daar ook over moesten gaan. Totdat ik besefte dat ik spannende boeken schrijven veel leuker vond. Ik houd ontzettend van spannende boeken, dus waarom zou ik ze niet zelf schrijven? Thrillers passen veel beter bij mij! Daarom ben ik uiteindelijk geswitcht, en ik weet ook zeker dat ik binnen dit genre boeken wil blijven schrijven.’

Wat staat er voor je volgende boek op de planning?

‘Ik ben nu bezig met mijn volgende jeugdhorror. Hier komt een nieuwe urban legend in voor, dit keer een hele bekende. Een van de legendes die terugkomt is namelijk Bloody Mary. Naast haar bloederige verhaal wil ik ook wat meer de geschiedenis van de legende in duiken. Deze keer zit er ook weer een hint verstopt in het verhaal, maar niet zoals je gewend bent van Clownsnacht…’